Hoek van Holland - Maassluis

Het is een heule tijd geleden, maar waarom eigenlijk ook alweer? Het wordt weer wat langer licht, de winterstormen lijken voorlopig voorbij, hoog tijd om te gaan wandelen! Vanmorgen vond ik mezelf dus ineens in de twee keer per uur rijdende 'metro' naar Hoek van Holland. 'U kunt hier overstappen op de veerboot naar Engeland' - mijn signaal om uit te stappen.

Maar helaas niet voor een overstap op 'de veerboot', hoe leuk het alternatief ook was. Ik ging op pad, te ontdekken wat we voorbijgereden zijn als we hier met de auto kwamen: hoe wandelt het tussen de Hoek en Maassluis?

Het was weer even wennen, die jacht naar de wit-rode bordjes en het proberen de routebeschrijving te passen aan een gewijzigde omgeving. Maar ik wist waar ik heen moest en het duurde niet lang voor ik zag dat ik inderdaad op de route zat.

Eerst het parkje van Hoek van Holland in, en dat was gelijk leuk met een smal pad dat flink op en neer ging over vast kunstmatige heuveltjes. Sneeuwklokjes langs het pad, een lijster die doodkalm op een tak bleef zitten terwijl ik langsliep, en heel veel getsjilp.

Een rondje begraafplaats, langs wat sportvelden kwam ik in een groenstrook annex parkje waar het prima liep op een dijk langs de rand. De stad rechts was goed verborgen door de rest van het park, links strekten de kassen zich kilometers ver uit, niet al te hard roepend dankzij een bomen- en struikenrij ertussen. Het pad slingerde om een zogenaamde hillwoning heen - hill is de naam die ze hier aan terpen geven. Een prachtig gebouw met een grasveld vol narcissen en sneeuwklokjes.

Voelde het stuk tot nu toe nog wel vrij stads aan (veel hondenwandelaars!), vanaf hier liep ik duidelijk op het platteland. De kassen waren wat naar de achtergrond gedrukt door stukken weiland en moerasachtige plassen, overal zaten ganzen, eenden en aalscholvers, en ik liep een eind over een recht fietspad met knotwilgen aan weerszijden. Hiermee maakte ik een forse omweg, maar later bleek dat die het meer dan waard was.

Ik kwam zo namelijk in het Staelduijnse Bos, een prettig bos vol smalle paadjes die behoorlijk op en neer gingen. Het bos heet zo omdat het duingebied waarop het staat is ontstaan nadat vissers stalen palen in de grond staken. Daartussen spanden ze netten waar vissen in gevangen werden als het water zich bij eb terugtrok. Inmiddels is het alleen aan het reliëf nog herkenbaar als duin, het was een mooi afwisselend bos met licht vochtige bodem. Aan alle kanten tsjilpten vogels, er kraakten wat dennen om het spannend te houden. Voor mijn gevoel slingerde het pad enorm, maar op de kaart lijkt het een behoorlijk rechte lijn: het was knap aangelegd. Lekker lopen!

Verder naar het oosten lag een serie van zes enorme Duitse bunkers - zeker vier, vijf meter hoog? - die gelukkig tegenwoordig als vleermuizenoverwinteringslocatie dienst doen.

Via wat polderdijken met weer heel veel kassen om me heen ging ik op pad naar het zuiden, maar het weer paste zich niet daaraan aan: na een zonnige start stak de wind wat op en begon het zelfs te druppelen. Gelukkig had ik precies een pauze ingepland bij het Keringhuis, bezoekerscentrum van de Maeslantkering. En dat was interessant! Wat is dat een enorm gevaarte, mensen die werden rondgeleid staken er als legopoppetjes tegen af. Fascinerend om het eens van dichtbij te zien.

Ze hadden er ook een interessante tentoonstelling die me een stuk wijzer maakte over het graven van het Calandkanaal. En hier dacht ik dat de handel in Rotterdam al jaren over de Maas verliep. Ehm, nee dus. Het bleek een enorm complex verhaal, maar het komt erop neer dat de verbinding vanaf de Maeslantkering door de duinen heen pas in de 19e eeuw gegraven werd, toen de oorspronkelijke verbinding nog maar 3 meter diep was - blij vloed. En de Nieuwe Maas bij Rotterdam wordt het Scheur tot de kering en wordt daar pas de Nieuwe Waterweg. Ok. De details daar ontgaan me nogal, tijd voor een uurtje studie!

Het zonnetje brak weer door en ik ging verder, beginnend met het uitkijkpunt annex hoogtetrainingsberg voor wielrenners. En daarna begon de ellende: 3,8 kilometer langs wat nu het Scheur blijkt te heten. Met noordenwind en steeds meer wolken. Tsja, een hobby is het niet! Het was wel even een leuk contrast met al de natuur van de duinen in het noorden, maar 500 meter was daarvoor meer dan genoeg geweest. Zo af en toe een schip, Maassluis in de verte dat steeds groter werd, maar er stonden hectometerpaaltjes langs het pad die ik stuk voor stuk heb afgeteld. Ik word ook altijd wat somber van zoveel druk gebruikt gebied. Nou ja, ik heb het overleefd, en we zullen het maar training voor de Zuid-Hollandse eilanden noemen.

Toen ik vlak voor Maassluis naar het noorden afsloeg was de verleiding dan ook enorm om de kortste route naar de metro te zoeken; de enige reden om door te zetten was de gedachte dat mijn planning voor de eilanden in de soep zou lopen. En ik ben blij dat ik heb doorgelopen!

Het was in eerste instantie wel een aardig stukje groen langs fietspad en slootjes, met Maassluis rechts en boerenland aan mijn linkerkant. Die boeren lieten zich niet missen: ik heb nog nooit zoveel omgedraaide vlaggen gezien, aan maneges, woonboerderijen, met tientallen langs de snelweg even verderop. Nog veel meer dan ik hier in het 'échte' boerenland in het noorden zie.

Ik mocht echter gelukkig al gauw de drukte achter me laten: de route liep over een Kerkepad naar Maasland, en wat was dat leuk! Een paadje dwars door de weilanden, aangelegd met stenen van maximaal 20 centimeter breed, overgroeid met gras of overgraven met blubber. Het bleef zoeken, steeds bij een hoek of een sloot weer kijkend hoe het verder ging. Er lagen typische wandelaarsbruggetjes over de sloten en ik vermaakte me kostelijk.

Langzaamaan kwam ik toch in Maasland en daar ben ik voor het eerst even de bordjes kwijtgeraakt. Zelf een beetje slingeren is ook leuk, het bleek een plaats met wat charmante plekjes. Via een voetgangersbrug en een ijzeren hek kwam ik op een knus plein waar huizen aan een heerlijk rustig pleintje direct uitkeken op de Oude Kerk. Ik heb deze van buiten bewonderd, maar ben voor mijn dosis kerkbezoek doorgelopen naar de Maria Magdalenakerk, waar ik de kans op een stempel wat hoger inschatte.

Ik werd daar in elk geval hartelijk verwelkomd! Een stempel werd inderdaad gevonden en ook thee en een koektrommel kwamen op tafel. Ik heb daar misschien wel een half uur zitten kletsen met de vrijwilligers die de kerk op zaterdagmiddag open houden en kreeg nog een rondleiding naar een muurschildering en mooi glas-in-loodraam van Maria Magdalena (te herkennen aan kruikje en schedel, check!). Terugkijkend voel ik me haast schuldig om zo lang de aandacht te hebben gevraagd, maar het was erg gezellig en leerzaam. Het is fijn om niet alleen maar herinneringen aan gebouwen en natuur te hebben, maar ook aan mensen. Vorig jaar heb ik dat niet gedaan, een leuk doel voor dit jaar om me daar wat minder voor te generen.

Lichamelijk én mentaal heel wat gesterkt ging ik op pad voor het laatste stukje, naar Maassluis. De route ging langs allemaal trekvaarten die hier schijnbaar het land doorkruisen; ik was blij dat ik alleen belast werd met een rugzakje. Daardoor kwam Maassluis al snel in beeld, en liep ik voor ik er erg in had ineens langs de grachten. Het is een mooi stadscentrum, ik heb er even wat rondgeneusd. De Groote Kerk uit 1639 is enorm, hij is zo hoog dat ik eerst dacht dat hij op een terp moest staan maar verderop bleek het gewoon zo gebouwd! Op Wikipedia lees ik over het eiland waarop hij staat: "De kerk staat op het Kerkeiland, waar een halve eeuw eerder een schans was opgericht ter bescherming tegen de Spaanse troepen. De bevolking was de Tachtigjarige Oorlog echter moe en heeft, jaren voor het einde van de oorlog, de schans afgebroken." De bron voor dat laatste ontbreekt, maar soms is een verhaal te mooi om je daar druk om te maken. :)

Vanaf de haven was het nog een rustig wandelingetje naar het station, waar ik mooi op tijd was om nog een boterham te eten voor ik op de metro terug naar Schiedam stapte. Het was nog een hele reis terug naar huis maar ik kon heerlijk nagenieten.

Route: GR5 Nederland
Gelopen afstand: 27,6 km.
Totaal gelopen: 340,3 km.
Weer:
Kosten: € 42,90 (Weekend Vrij-abonnement), € 8,01 (metro), € 1,35 (fietsenstalling)