Egmond aan den Hoef - Egmond aan Zee

Egmond – Egmond, dat klinkt niet alsof ik heel veel opgeschoten ben! Nee, in kilometers niet, maar in ervaringen des te meer. Het leek me leuk het Kustpad te beginnen met een stukje echte kust. Daarom ben ik vandaag naar het noorden gelopen over het Trekvogelpad tot Bergen aan Zee, en terug over de alternatieve route van het Kustpad: over het strand. Heerlijk!

De auto heb ik geparkeerd in Egmond aan de Hoef. Nog wat mueslibollen ingeslagen en langs het recreatiepark naar het noorden. De bezienswaardigheden zoals de tuintjes en de drakentanden van de Atlantikwall herinnerde ik me nog van de vorige keer, maar het gedeelte door de echte duinen was dit keer veel langer dan ik me herinnerde. Heerlijk was het te lopen door dit afwisselende gedeelte: nu weer eens open zandduin, dan weer stukjes bos of duinen met gras en struiken.

Die struiken betroffen in dit gebied opvallend veel duinrozen, die tot mijn grote plezier bloeiden. Hele vlaktes schitterden met de kleine witte bloemetjes van deze struik die in West-Europa alleen in de droge graslanden in de kustduinen groeit.

Ik had me ietwat verkeken op de hoeveelheid reliëf in dit deel van de route. In mijn herinnering was het vrij vlak, met alleen wat inspanning veroorzaakt door het mulle zand. Daar moet ik toch het een en ander verdrongen hebben, want dit keer ging het behoorlijk op en neer; ik trof zelfs twee trappen, waar de route te steil was om gewoon te stappen. Geeft niets, maar ik was blij bij een pauzeplekje uit te komen. Daar moest ik nog wel even een trap voor op…

Uitgerust en wel ging het weer door naar het noorden. Ik kwam in wat meer bebost gebied, toen juist in flink open stuifduin (waar ik nog twee buitenlanders met wandelstokken ontmoette) en daarna stond ik ineens in Bergen aan Zee.

Door naar mijn vaste tussenstop daar, het Zeehuis, waar het een drukte van belang was. Toch waren de huiswachten behulpzaam. De zoveelste situatie waar blijkt dat de stempels zelden gebruikt worden, maar dat er met geluk iemand rondloopt die nog van hun bestaan weet. Ik kreeg dus één gewone stempel van het Zeehuis en als kers op de taart ook nog een krabbetje. Normaal alleen voor de Nivon-huizenspaarkaart voor kinderen, nu zomaar ook voor deze stempelspaarder. Ze schatten vast correct in dat ik wat stempelen betreft de mentale leeftijd van een kleuter heb!

Nadat ik me nog even heb omgekleed in ‘kort-kort’ (broek en mouwen) kon ik weer door, naar het strand nu!

Tsja, en hoe geweldig het daar ook liep, veel is er niet over te vertellen. Meerdere kitesurfers, veel Duitsers. Het was eb en er liepen heel wat stroompjes die het harde gedeelte van het strand in kleine eilandjes verdeelden. Daardoor mocht ik mijn innerlijke kleuter weer naar buiten laten en met flinke sprongen proberen veilig en droog een volgend eilandje te bereiken. Het is me steeds gelukt! Op blote voeten gaan lopen zag er erg aantrekkelijk uit, maar ik wist dat ik het met vijf minuten koud zou krijgen. Blij dus dat ik steeds droog de overkant heb gehaald.

Naarmate ik dichter bij Egmond kwam namen ook de bezienswaardigheden toe. Een bankje midden op het strand met bushalte ernaast: wacht u hier voor de bus richting Bordeaux, Santiago en het Red Light District. Langs de duinrand stonden rijen met stacaravans waarvan er één een Oekraïense, en één zelfs een Albanese vlag liet wapperen. Ik heb een week na de tijd nog steeds spijt dat ik niet ben gaan vragen wat die te betekenen hadden – maar dat zal dus een mysterie blijven.

Het leuke aan wandelen naar Egmond is dat de vuurtoren al van verre staat te roepen en je dus precies kunt zien wanneer je er bent. Een klimmetje een uitkijkduin op en linksaf de drukke hoofdstraat in. Ik kan me niet herinneren het hier eerder zo druk gezien te hebben, maar het was net alsof we op een Zuid-Franse boulevard liepen. Winkeltjes met souvenirs, woninginrichting en strandkleding stonden schouder aan schouder, omringd door cafés en terrasjes en ijscowinkels. Het was er zo druk dat het lastig lopen was, maar dat maakte de vakantiesfeer wel compleet. Ook wel weer eens leuk.

Ik vond het echter ook helemaal niet erg het dorp uit te lopen. Egmond aan den Hoef was nu nog maar een klein stukje lopen langs een drukke weg met veel auto’s en massa’s fietsers wat het looptempo aardig deed stijgen. Terug naar de auto over bekend terrein en ik vertrok weer naar huis: tijd om lekker te gaan nagenieten.

Route: Trekvogelpad / LAW 2 en Kustpad / LAW 5
Gelopen afstand: 17,1 km. (waarvan 14,6 km. op de route)
Totaal gelopen op de route: 39,7 km.
Weer: stralende zon, windstil, 20 graden
Kosten: ca. € 2,50 auto